همه ما ارزشمندیم. حتی بدون رسیدن به هدفهایمان . حتی اگر سالهاست از مسیر خارج شده ایم و کنار جاده منتظر نشسته باشیم. حتی اگر هیچ دستاوردی نداشته باشیم.
وقتی در دامنه کوه به سمت قله پیش می رویم، به بالا نگاه میکنیم. مسیر به نظر سخت تر می رسد. در پایین کوه هستیم و نفسمان گرفته. فکر می کنیم نمی توانیم و بهتر است انصراف دهیم. در دامنه هستیم و هنوز به قسمتهای سخت نرسیده ایم، ولی همینجا خسته شده ایم.
ولی اگر کمی تحمل کنیم و ادامه دهیم، بدنمان گرم می شود و از سختی راه کاسته.
سرانجام بدنمان خودش را وفق می دهد و فقط لذت بالا رفتن حس می شود. دیگر از دردی که در ابتدای راه داشتیم، خبری نیست.
۱۳
بهمن
انتخاب هدف یعنی انتخاب رنج. وقتی برای رسیدن به هدف حرکت میکنیم قطعا با رنج نیز مواجه خواهیم شد. ولی هر رنجی در مسیر ما برای رسیدن به هدف مطلوب نیست. بعضی از مشکلات سبب رشد ما خواهند شد و برخی ما را متوقف می کنند. پس خط قرمزها را مشخص کنیم و رنجی که عزت نفس ما و ارزش های ما را هدف قرار میده متوقف کنیم. اگر انعطاف پذیر باشیم متوجه میشیم که راه های زیادی برای رسیدن به هدف وجود داره. اگر در شغل خاصی راضی نیستیم، به خاط صرف داشتن درآمد در اون شغل متوقف نشیم. راه های دیگه را امتحان کنیم.
۰۹
بهمن
خوبی انتخاب مسیر به جای هدف این است که به رنگ سیاه و یا سفید مطلق نیست. خاکستری است. یعنی میتونی بارها شکست بخوری و دوباره بلند بشی. شکست در مقصد یعنی انتهای همه چیز، ولی وقتی در مسیر باشی بعد از هر شکست میتونی دوباره بلند بشی و ادامه بدی.
زندگی نیز یک هدف نیست. قله ای نیست که قراره فتح بشه. مهم اینه که گام برداریم و به حرکت ادامه بدیم. قطعا داشتن هدف و رسیدن به اون لازمه ولی همه چیز نیست. بعضی مواقع به اهدافمون نمیرسیم، ولی از راه آمده راضی هستیم و یا هدف ها را تغییر میدیم چون با کذشت زمان معنای اون ها برای ما تغییر میکنند و یا شرایط عوض میشن. اصل حرکته و نه حتما رسیدن
۰۸
بهمن